महामंगल सुत्त
पाली:
एवं मे सु्तं। एकं समयं भगवा सावत्थियं विहरित जेतवने अनाथपिण्डिकस्स आरामे ।
अथ ख्रो अञ्ञतरा देवता अभिक्कन्ताय रत्तिया अभिक्कन्तवण्णा केवलकप्पं जेतवनं ओभसेत्वा ।
येन भगवा तेनुपसङ् कमि, उपसङकमित्वा भगवन्तं गाथाय अज्झभासि
बहु देवा मनुस्सा च मङगलानि अचिन्तयुं ।
आकड़खामाना सोत्थानं, ब्रुहि मङगलमुत्तमं ।। १ ।।
असेवना च बालानं, पण्डितानञ्च सेवना ।
पूजा च पूजनीयानं, एतं मङगलमुत्तमं ।। २ ।।
पतिरुपदेसवासो च, पुब्बे च कतपुञ्ञता ।
अत्तसम्मापणिधि च, एतं मङगलमुत्तमं ।। ३ ।।
बाहुसच्चं च सिपञ्च विनयो च सुसिक्खितो ।
सुभासिता च या वाचा, एतं मङगलमुत्तमं ।। ४ ।।
माता-पितु उपट्ठानं, पुत्तदारस्स सङगहो ।
अनाकुला च कम्मन्ता, एतं मङगलमुत्तमं ।। ५ ।।
दानं च धम्मचरिया च, ञातकानं च सङगहो ।
अनवज्जानि कम्मानि, एतं मङगलमुत्तमं ।। ६ ।।
आरति विरती पापा, मज्जपाना च संञ्ञमो ।
अप्पमादो च धम्मेसु, एतं मङगलमुत्तमं ।। ७ ।।
गारवो च निवातो च सन्तुठ्ठी च कतञ्ञुता ।
कालेन धम्मसवणं, एतं मङगलमुत्तमं ।। ८ ।।
खन्ति च सोवचस्सता, समणानञ्च दस्सनं ।
कालेन धम्मसाकच्छा, एतं मङगलमुत्तमं ।। ९ ।।
तपो च ब्रम्हचरियञ्च, अरियसच्चान दस्सनं ।
निब्बाणसच्छिकिरिया च, एतं मङगलमुत्तमं ।। १० ।।
फुठ्ठस्स लोकधम्मेहि, चित्तं यस्स न कम्पति ।
असोकं विरजं खेमं, एतं मङगलमुत्तमं ।। ११ ।।
एतादिसानि कत्वानं, सब्बत्थमपराजिता ।
सब्बत्थ-सोत्थि गच्छन्ति, तं तेसं मङगलमुत्तमं ।। १२ ।।
मराठी:
असे मी ऐकले आहे की, एके वेळी, भगवान बुध्द श्रावस्ती येथे
अनाथ पिण्डिकाच्या जेतवनातील संघारामात राहत होते.
तेव्हा रात्र संपत आली असता, एक सज्जन व्यक्ती सर्व
जेतवन प्रकाशित होत असतांना भगवंताजवळ आली व भगवंतांना वंदन करुन
एका बाजूला उभी राहिली. बाजूला उभे राहून ती सज्जन व्यक्ती भगवंतांना म्हणाली,
स्वतःचे कल्याण इच्छिणाऱ्या पुष्कळ देवांनी आणि माणसांनी मंगलाविषयी विचार केला,
तेव्हा उत्तम मंगल कोणते ते आपण सांगावे. ।। १ ।।
मुर्खाची संगति न करणे, शहाण्या माणसांची संगत करणे व पुज्य लोकांची पुजा करणे,
हे उत्तम मंगल होय.।। २ ।।
अनुकूल स्थळी वास्तव्य करणे, चांगल्या गोष्टी संपादन करणे, स्वतःला सन्मार्गावर आरुढ करणे,
हे उत्तम मंगल होय. ।। ३ ।।
अंगी बहुश्रुतपणा असणे, कला संपादन करणे, अंगी विनय बाळगणे,
सुभाषण करणे, हे उत्तम मंगल होय. ।। ४ ।।
आई-वडिलांची सेवा करणे, मुलंबाळं, पत्नी यांचा सांभाळ करणे व उलाढाली न करणे,
हे उत्तम मंगल होय. ।। ५ ।।
दान देणे, धम्माचरण करणे, आप्तेष्टांचा आदरसत्कार करणे, अकुशल, वाईट कर्मापासून अलिप्त राहणे,
हे उत्तम मंगल होय. ।। ६ ।।
काया, वाचा व मनाने अकुशल कर्म न करणे, मद्यपान न करणे आणि धम्म कार्यात तत्पर राहणे,
हे उत्तम मंगल होय. ।। ७ ।।
गौरव करणे, नम्रता बाळगणे, संतुष्ट राहणे, केलेले उपकार स्मरणे आणि योग्य वेळी धम्म श्रवण करणे,
हे उत्तम मंगल होय. ।। ८ ।।
क्षमाशील असणे, अंगी लीनता असणे, सज्जनांचे दर्शन घेणे आणि योग्य वेळी धम्म चर्चा करणे,
हे उत्तम मंगल होय. ।। ९ ।।
तप करणे, ब्रम्हचर्याचे पालन करणे, आर्य सत्यांचे पालन करणे आणि निर्वाणाचा साक्षात्कार घेणे,
हे उत्तम मंगल होय. ।। १० ।।
आठ प्रकारच्या लोक धम्माने मनाला विचलित होऊ न देणे, शोकरहित राहणे, निर्मल आणि निर्भिड राहणे,
हे उत्तम मंगल होय. ।। ११ ।।
याप्रमाणे वर्तन करणे, सर्वत्र अपराजित राहणे, लोककल्याणाला प्राप्त करणे, इत्यादी कुशल कर्म करणे,
हे उत्तम मंगल होय. ।। १२ ।।
0 Comments